I C 338/24 - zarządzenie, uzasadnienie Sąd Rejonowy w Bochni z 2025-02-07
Sygn. akt I C 338/24
UZASADNIENIE
Wyroku Sądu Rejonowego w Bochni z 27 stycznia 2024 roku
Powód O. C.Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. domagał się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanej M. M. kwoty 5.855,77 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 28 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty z tytułu udzielonej pozwanej pożyczki z 17.07.2023 r. oraz zasądzenia kosztów procesu.
Niniejsze postępowanie na zasadzie z art. 505 37 k.p.c. stanowi kontynuację elektronicznego postępowania upominawczego prowadzonego przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie pod sygnaturą VI Nc-e 981577/24, które zostało umorzone postanowieniem z dnia 06.08.2024 r. wobec wniesienia sprzeciwu (k. 11-15).
W sprawie wydano Nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (k. 33).
W sprzeciwie od nakazu zapłaty (k. 40) pozwana podniosła zarzut nieistnienia roszczenia oraz istnienia klauzul abuzywnych, a nadto oświadczyła, że zaprzecza wszelkim okolicznościom i faktom przywołanym w pozwie.
Zarządzeniem z dnia 7.11.2024 r. (k. 41) wezwano stronę powodową m.in. do przedłożenia czytelnej Tabeli stanowiącej załącznik nr 2 do umowy – Tabela całkowitej Kwoty do zapłaty oraz wskazania czy pozwana dokonała jakichkolwiek spłat z tytułu zawartej umowy, a jeżeli tak to kiedy i w jakiej wysokości oraz na poczet jakich należności zostały one zaliczone.
W piśmie z 26.11.2024 r. ( k. 58-63) strona powodowa podtrzymała dotychczasowe stanowisko, nie przedłożyła nowych dowodów, a nadto ponownie przedłożyła nieczytelną tabelę – załącznik nr 2 do Umowy o udzielenie limitu kredytowego (k. 62).
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 11.07.2023 roku E. P. S. O.oraz M. M. zawarli umowę o udzielenie limitu kredytowego na podstawie której udzielono pozwanej limitu kredytowego w kwocie 3.500 zł (art. 2 umowy). Umowa została zawarta na czas nieokreślony (art. 4 (1) umowy, Limit kredytowy był odnawialnym kredytem konsumenckim (art. 4 (1) ust 4 umowy). Kredytobiorca był zobowiązany do zapłaty odsetek naliczonych od Wykorzystanej Kwity Limitu oraz odsetek za opóźnienie, jeśli takie zostaną naliczone (art. 7 (1) umowy. Ogólne zasady obliczania odsetek zawarto w art. 10 umowy, zasady miesięcznej prowizji zostały określone w art. 12 umowy, ogólne zasady naliczania odsetek za opóźnienie w art. 13 umowy.
W art. 22 umowy zawarto regulacje dot. rozwiązania umowy, m.in. w art. 22 (1) pkt 5 jako przyczynę rozwiązania umowy wskazano na rozwiązanie bez zachowania okresu wypowiedzenia przez Kredytodawcę, gdy Kredytobiorca pomimo uprzedniego wezwania do zapłaty zalega ze spłatą należności za co najmniej dwa okresy rozliczeniowe lub naruszył istotne zobowiązania wynikające z umowy(…).
Załącznikiem do umowy była Tabela całkowitej kwoty do zapłaty – która jest jednak nieczytelna, zatem nie można ustalić terminów zapłaty poszczególnych kwot, wysokości poszczególnych rat oraz co składało się na poszczególne raty. Nadto do umowy dołączono załącznik nr 1 i aneks nr 1.
Dowód: umowa nr (...)z załącznikami i aneksem (k.20-28)
Umową sprzedaży wierzytelności zawarta pomiędzy E. P. S. O.a O. C.Sp. z o.o. w W. nastąpiło nabycie przez powoda m.in. roszczenia wobec pozwanej wynikającego z umowy nr (...).
Dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z załącznikami (k. 16-19)
Pismem z 16.05.2024 r. powód zawiadomił pozwaną o cesji wierzytelności
Dowód: pismo powoda (k.30).
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez stronę powodową dokumentów, których autentyczność i prawdziwość nie wzbudziły żadnych wątpliwości, a nadto nie zostały zakwestionowane przez stronę przeciwną. Zgodnie bowiem z art. 243 2 k.p.c. dokumenty znajdujące się w aktach sprawy lub do nich dołączone stanowią dowody bez wydawania odrębnego postanowienia.
Sąd nie był w stanie czynić ustaleń faktycznych na podstawie nieczytelnej tabeli – załącznik nr 2 do Umowy o udzielenie limitu kredytowego, bowiem nie sposób było odczytać jego treści, zaś strona powodowa pomimo wezwania Sądu nie przedłożyła dokumentu w wersji czytelnej.
Sąd zważył co następuje:
Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, a to wobec niewykazania przez stronę powodową jego zasadności, tak w zakresie samej podstawy jak i wysokości dochodzonej kwoty.
Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 232 k.p.c.).
Strona, aby uzyskać korzystne dla siebie rozstrzygnięcie winna wykazać dochodzone roszczenie tak co do samej zasady, jak i wysokości. Strona winna przedstawić twierdzenia uzasadniające okoliczności faktyczne będące podstawą żądania i jego wysokość oraz wskazać dowody na poparcie tych twierdzeń. Na sądzie nie ciąży obowiązek zarządzenia dochodzenia w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron, wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie czy wręcz wyręczanie stron w tym zakresie – zwłaszcza podmiotów trudniących się obrotem wierzytelnościami. Sąd nie jest także obowiązany do przeprowadzania z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, szczególnie w postępowaniu procesowym (tak wielokrotnie Sąd Najwyższy, m.in. w Postanowieniu z 17.09.2024 r., sygn. I CSK 3762/23, LEX nr 3758245 wraz z powołanym tam wcześniejszym orzecznictwem).
To strony dysponują przedmiotem postępowania i są w najwyższym stopniu zainteresowane jego wynikiem, wobec czego to na nich, ciąży obowiązek powoływania i przedstawiania sądowi wybranych przez siebie dowodów. To strony również ponoszą konsekwencje niepodołania temu ciężarowi, wyrażający się w częściowym lub całkowitym niewykazaniu dochodzonego roszczenia, skutkującego oddaleniem powództwa.
Zaprzeczenie przez stronę przeciwną twierdzeniom procesowym powoduje, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności stają się sporne i muszą być udowodnione, bowiem nie zachodzą domniemania z art. 229 i 230 k.p.c. Z kolei brak udowodnienia takich twierdzeń Sąd oceni na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba że miał możność przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie ( tak m.in. Sąd Najwyższy w wyrok z 18.12.2018 r., sygn. IV CSK 465/17, LEX nr 2618532 oraz w przywołanym wcześniejszych orzeczeniach).
W ocenie Sądu strona powodowa nie sprostała ciężarowi udowodnienia zasadności dochodzonego roszczenia.
Wątpliwości Sądu nie budziła sama kwestia zawarcia między stronami umowy nr (...), jednakże strona powodowa nie przedłożyła żadnych dowodów z których wynikałoby, że doszło do wypowiedzenia tejże umowy zgodnie z jej zapisami (np. na zasadach opisanych w Rozdziale VIII umowy, art. 22), zaś wobec zaprzeczenia „wszystkim okolicznościom” przez stronę pozwaną, strona powodowa powinna przedłożyć dokumenty świadczące o tym, że złożono skuteczne oświadczenie o wypowiedzeniu, czego nie dokonała pomimo, że na takie oświadczenie się powołuje - akapit 3 na k. 6.
Strona powodowa nie udowodniła również zasadności kwoty dochodzonej przez siebie w niniejszym postępowaniu, tj. nie przedłożyła czytelnego harmonogramu spłat (przedłożona dwukrotnie tabela jest nieczytelna), historii karty kredytowej w wyszczególnieniem wpłat i wypłat, historii spłat dokonywanych przez pozwaną (o ile takowe miały miejsce). Strona powodowa w swoich pismach wskazuje kwoty których się domaga i opisuje z czego one miałyby wynikać, jednakże brak przedłożenia jakichkolwiek dokumentów udowadniających ich wysokość nie pozwala na ich jakąkolwiek weryfikacje, szczególnie, że kwoty te nie wynikają jednoznacznie z zawartej umowy, która określa zasady naliczania odsetek czy prowizji, nie wskazując jednak ich kategorycznej wysokości.
Sąd, na podstawie zaoferowanego przez stronę powodową materiału dowodowego, nie był w stanie ocenić czy 1) zaszły podstawy do wypowiedzenia umowy, 2) czy faktycznie doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy, 3) jaka jest wysokość zadłużenia pozwanej, 4) jakie są okresy opóźnienia w spłacie poszczególnych zobowiązań pozwanej – co w sumie prowadzi do wniosku, że niemożliwym stało się ustalenie wysokości wymagalnego zobowiązania strony pozwanej wobec strony powodowej.
Sąd doręczając sprzeciw stronie powodowej umożliwił jej odniesienie się do zarzutów pozwanej i zakreślił termin na podanie dalszych twierdzeń istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, jednakże strona powodowa nie przedłożyła żadnych dowodów chociażby w postaci oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, aktualnego stanu zadłużenia itp. poprzestając jedynie na ogólnych twierdzeniach, które nie mogły się okazać wystarczające, wobec zanegowaniu przez pozwaną zasadności i wysokości roszczenia.
Jak już wskazano wyżej, Sąd co do zasady nie prowadzi postępowania dowodowego z urzędu, a jedynie wyjątkowo, zatem nie było podstaw do dalszego zobowiązywania strony powodowej do przedkładania dalszych dokumentów, również z uwagi na prekluzję dowodową wynikającą tak z ogólnych reguł (art. 205 12 § 2 k.p.c.), jak też wynikających z szczególnych obwarowań postępowania odrębnego – postępowania z udziałem konsumentów, gdzie nałożono na przedsiębiorcę będącym powodem obowiązek powołania wszystkich twierdzeń i dowodów już w pozwie (art. 458 15 § 1 k.p.c.).
Z uwagi na powyższe powództwo zasługiwało na oddalenie.
Asesor sądowy Michał Jarosz
Sygn. akt I C 338/24
ZARZĄDZENIE
1. odnotować uzasadnienie;
2. odpis wyroku wraz z odpisem uzasadnienia doręczyć pełn. powoda (PI);
3. kal. dwa tygodnie z d/d lub z wpływem.
Bochnia, dnia 7 lutego 2025 roku
Asesor sądowy Michał Jarosz
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Bochni
Osoba, która wytworzyła informację: Asesor sądowy Michał Jarosz
Data wytworzenia informacji: